1. GÜN

HEYECAN DOLU BİR BAŞLANGIÇ

Gözde ile satın almama kararımızı sosyal medyadan duyurmamızın üzerinden henüz 15 dakika geçmişti ki, yakın arkadaşlarımızdan Seda da bize katıldı şuan üç kişi büyük bir heves ve istekle bu yola çıkıyoruz.

Hepimizin belli bir miktarda kasasında parası var, en az harcama yapmaya çalışarak bu ayı geçireceğiz -Gözde hedefi yükseltti ve 40 yaptı bile!- Ben 30 günü görünce buna karar vereceğim.
Elbette başarabilirsem devamını da getireceğim.

Benim cebimde 280 tl olacak, 60 lirasıyla borcumu ödeyeceğim, 220 tlnin 156 TL'sı yola gidecek 64 TL'nin 30 lirası ile kontör alacağım (çalıştığım için telefon kullanmak zorundayım). 34 tl ise mutfak giderim için elimde kalacak.

Kira ödemiyorum, evdeki buzlukta ve çekmecelerde canım annemin kuruttukları, konserveledikleri, dondurdukları bulunuyor. Bu ay onları yiyebilirim.

Sevdiklerime yeniyılda hediye almayacağım, ama fırsatım olursa el emeği küçük sürprizlerim olabilir.

Gözde (aynı zamanda çalışıyor) ve Seda öğrenci onların öğle yemeği gibi bir giderleri daha var. Benimse yol masrafım daha fazla.

Peki öğlene kadar ne yaptım?

- Her gün yaptığım gibi 15 ile 2 lira arasında değişen bir paraya dışardan kahvaltı almadım onun yerine  öğle yemeğine zaten yaklaştığım için, çay içtim ve zamanını bekledim.

-Yedikten sonra masayı deterjanla değil sirke ile sildim. (Tertemiz oldu şüpheniz olmasın.)

-Açık kalan ışıkları söndürmedeki hassasiyetimi geliştirdim.

Burdan doğruca evime gitmeyi başarırsam 3 tl gidiş 3 tl dönüş ile 6 tl harcamış olacağım sadece! Bir otobüse binmezsem 50 dakika yürümem gerekir havalar soğuduğu için bunu yapamıyorum. Ankaralılar iyi bilir iki otobüs arasında aktarma yapabilirim ama kartlı otobüsler de iş çıkış saatinde dolu geliyor. Buna da bir çözüm bulacağım elbet.


FELSEFİK BİR ŞEYLER KARALAYAYIM

Biz Weber'i de Protestan Ahlak'ını da, biriktirmenin kapitalizmdeki yerini de bilen, üniversite okumuş mezun olmuş ya da olmak üzere olan kişileriz. Buradaki temel mantık, sürekli satın alıp delice tüketen insanlardan olmamaya çalışarak, parasını mantıklı şekilde harcayan ve bunu yaparken de çoğu ihtiyacın sonradan üretilen yapay ihtiyaçlar olduğunu göstermek.